مصرف الکل:

مصرف الکل به طور قطع سبب افزایش خطر ابتلا به سرطان سینه می شود. میزان خطر با میزان مصرف الکل رابطه مستقیم دارد. زنانی که روزانه یک بار از نوشیدنی الکل دار استفاده می کنند در مقایسه با زنانی که مصرف الکل ندارند، با احتمال اندکی بالاتر به سرطان سینه مبتلا می شوند. زنانی که 2 تا 3 بار در روز از نوشیدنی های الکل دار استفاده می کنند به احتمال 20% بیشتر از افرادی که الکل مصرف نمی کنند در معرض خطر ابتلا به این سرطان هستند. به علاوه مصرف بالای الکل سبب افزایش خطر ابتلا به سایر انواع سرطان نیز می شودانجمن سرطان آمریکا پیشنهاد می کند که زنان بیشتر از یک مرتبه در روز از نوشیدن الکل خودداری کنند.

 

چاقی و اضافه وزن:

چاق بودن و داشن اضافه وزن بعد از دوران یائسگی سبب افزایش خطر ابتلا به سرطان سینه می گردد. قبل از یائسگی تخمدان ها بخش عمده ی استروژن را سنتز کرده و بافت چربی میزان اندکی را می سازد. اما پس از یائسگی، زمانی که تخمدان ها فعالیتی ندارند، قسمت اعظم استروژن توسط بافت چربی تولید می شود. داشتن بافت چربی زیاد بعد از یائسگی به معنی افزایش میزان تولید استروژن و افزایش خطر ابتلا به سرطان سینه است. به علاوه در زنان دارای اضافه وزن سطح بالای انسولین خونی نیز دیده می شود. سطح بالای انسولین خونی در ابتلا به برخی سرطان ها از جمله سرطان سینه موثر می باشد.

در هر صورت رابطه بین اضافه وزن و سرطان سینه بسیار پیچیده است. به طور مثال خطر ابتلا به سرطان سینه در افرادی که در دوران بزرگسالی دچار اضافه وزن شده اند بیشتر از افرادی است که از کودکی دارای اضافه وزن هستند. تجمع چربی در ناحیه کمر و شکم نسبت به چربی های ناحیه تحتانی بدن بیشتر سبب افزایش خطر ابتلا به بیماری می شوند. وزن دارای اثرات متفاوتی بر انواع سرطان سینه می باشد. برای مثال برخی محققان معتقدند که دارا بودن اضافه وزن قبل از دوران یائسگی سبب افزایش خطر ابتلا به سرطان سینه triple negative می شود. انجمن سرطان آمریکا پیشنهاد می کند که افراد در طول زندگی خود وزن متعادل را با تنظیم رژیم غذایی و فعالیت فیزیکی حفظ کنند.

 

نداشتن فعالیت فیزیکی:

شواهد حاکی از این است که داشتن فعالیت فیزیکی منظم به ویژه در زنان پس از دوران یائسگی سبب کاهش خطر ابتلا به سرطان سینه می شود. سوال اصلی این است که چه میزان فعالیت بدنی نیاز است؟

برخی مطالعات نشان می دهد که فعالیت بدنی حتی به میزان 2 ساعت در هفته نیز می تواند در جلوگیری از ابتلا به بیماری مفید باشد. هرچند میزان بیشتر فعالیت بدنی مناسب تر است. اینکه فعالیت بدنی چگونه می تواند سبب کاهش خطر ابتلا به سرطان شود مشخص نیست اما می تواند به علت تاثیر بر وزن بدن، التهاب، هورمون ها و تنظیم انرژی باشد. انجمن سرطان آمریکا پیشنهاد می کند که افراد بالغ حداقل 150 دقیقه فعالیت با شدت ملایم و یا 75 دقیقه فعالیت شدید در هفته داشته باشند که بهتر است این میزان فعالیت در کل طول هفته انجام شود.

 

نداشتن فرزند:

زنانی که دارای فرزند نیستند و یا آن دسته از زنانی که اولین فرزند خود را بعد 30 سالگی به دنیا آورده اند، به طور کلی دارای خطر افزایش یافته ابتلا به سرطان سینه می باشند. داشتن فرزندان و حاملگی های متعدد در سنین پایین می تواند خطر ابتلا به بیماری را کاهش دهد. در واقع به نظر می رسد تاثیر حاملگی بر انواع مختلف سرطان های سینه متفاوت است. برای نوع خاصی از این سرطان به نام triple negative اثبات شده است که حاملگی سبب افزایش خطر ابتلا می شود.

عدم شیردهی به فرزند:

برخی مطالعات نشان می دهد که شیردهی به نوزاد می تواند سبب کاهش جزئی خطر ابتلا به سرطان سینه شود به ویژه اگر دوران شیردهی 1.5 تا 2 سال به طول انجامد. اما مطالعه این موضوع مشکل است به ویژه در مکان هایی مانند ایالات متحده که شیردهی در این زمان طولانی غیرمعمول است. توجیه این واقعیت که شیردهی سبب کاهش خطر ابتلا می شود به این دلیل است که این عمل موجب کاهش تعداد سیکل های قاعدگی می شود مشابه حالتی که قاعدگی در سن بالاتر شروع شود و یا یائسگی در سن پائین تر رخ دهد.

 

 

کنترل تولد:

برخی روش های کنترل تولد از هورمون ها بهره می گیرد که می تواند سبب افزایش خطر ابتلا به سرطان سینه گردد.

• عوامل ضد بارداری خوراکی:  زنانی که از قرص های ضدبارداری استفاده می کنند دارای خطر جزئی افزایش یافته ابتلا به سرطان سینه هستند. به محض اینکه مصرف قرص ها متوقف شود خطر ابتلا به حالت اولیه باز می گردد. زنانی که مصرف ای قرص ها را به مدت 10 سال متوقف کرده اند دارای خطر افزایش یافته برای سرطان نیستند.

• عوامل ضد بارداری ضربه ای: Depo- provera از انواع تزریقی پروژسترون می باشد که هر 3 ماه یک بار جهت جلوگیری از بارداری تزریق می شود. برخی مطالعات نشان می دهد زنانی که از این روش کنترل بارداری استفاده می کنند دارای خطر افزایش یافته بوده اما زنانی که مصرف آن را به مدت 5 سال قطع کرده اند دارای خطر افزایش یافته برای این بیماری نیستند.

• ابزارهای جلوگیری از بارداری، ابزارهای درون رحمی (IUD)، قطعات اتصالی پوستی و حلقه های واژنی: این دسته از ابزارها نیز از هورمون ها استفاده می کنند و سبب تسریع بروز سرطان سینه می شوند. برخی مطالعات حاکی از ارتباط مستقیم استفاده از  IUD های افزایش دهنده هورمون با خطر ابتلا به سرطان سینه است اما ارتباط بین سرطان با قطعات اتصالی پوستی و حلقه ها هنوز به اثبات نرسیده است.

 

هورمون درمانی بعد از یائسگی:

هورمون درمانی با استرژون به صورت ترکیبی با پروژسترون سالهاست که به منظور کاهش علائم یائسگی و جلوگیری از پوکی استخوان انجام می شود. این روش درمانی با نام های گوناگونی از جمله هورمون درمانی بعد از یائسگی (PHT)، درمان جایگزینی هورمون (HRT) و هورمون درمانی یائسگی (MHT) شناخته می شود. دو شیوه اصلی هورمون درمانی وجود دارد. برای زنانی که دارای رحم می باشند پزشکان استروژن و پروژسترون را تجویز می کنند. پروژسترون در این حالت نیاز است زیرا استروژن به تنهایی می تواند سبب افزایش خطر ابتلا به سرطان رحم شود.

برای زنانی که با عمل جراحی رحم خود را خارج کرده اند، استروژن به تنهایی قابل استفاده است. به این حالت درمان جایگزینی استروژن (ERT) و یا استروژن درمانی (ET) می گویند.

 

• هورمون درمانی ترکیبی (HT): استفاده از ترکیب هورمون ها پس از یائسگی می تواند سبب افزایش خطر ابتلا به سرطان سینه و یا حتی افزایش مرگ در اثر این سرطان شود. این افزایش خطر با مصرف در دوران کوتاهی مثل 2 سال هم ایجاد می شود. هورمون درمانی ترکیبی می تواند موجب ایجاد سرطان در استیج های پیشرفته تر شود. این خطر در مصرف کننده های اخیر قابل مشاهده است زیرا فرد با قطع مصرف هورمون ها به مدت 5 سال دارای خطر افزایش یافته نخواهد بود.

• هورمون درمانی بیوآیدنتیکال: واژه بیوآیدنتیکال برای توصیف هورمون های استروژن و پروژسترونی استفاده می شود که دارای ساختار شیمیایی برابر حالت طبیعی و آنچه در بدن افراد یافت می شود باشد. استفاده از این دسته هورمون ها برای تعدیل علائم یائسگی مورد توجه می باشد. اما به دلیل اینکه مطالعات زیادی تفاوت هورمون های طبیعی و سنتزی را مقایسه نکرده اند، نظر قطعی بر قابل اطمینان بودن هورمون های طبیعی وجود ندارد.

• استروژن درمانی (ET): نشان داده شده است که استروژن درمانی سبب افزایش خطر ابتلا به سرطان سینه نمی شود. اما  برخی مطالعات نشان داده است که مصرف طولانی مدت استروژن مانند 15 سال می تواند سبب بروز سرطان تخمدان و سینه شود.

با وجود تسکین کوتاه مدت علائم امروزه دلیل محکمی برای استفاده از هورمون ها در دوران یائسگی وجود ندارد. هورمون درمانی به همراه استروژن علاوه بر افزایش خطر ابتلا به سرطان سینه، می تواند سبب افزایش خطر بیماری های قلبی، ایجاد لخته های خونی و سکته شود. هرچند موجب کاهش بروز خطر ابتلا به سرطان کلورکتال و پوکی استخوان می شود. به طور کلی با در نظر گرفتن راه های دیگر برای مدیریت و درمان سرطان کلورکتال و پوکی استخوان، مضرات هورمون درمانی باید مورد توجه قرار بگیرد.

تصمیم گیری برای انجام هورمون درمانی باید توسط فرد و پزشک او با در نظر گرفتن عوامل خطر  برای ابتلا به بیماری های قلبی، سرطان سینه و پوکی استخوان باشد. اگر تصمیم بر انجام هورمون درمانی باشد باید با کم ترین دوز و در کوتاه ترین زمان ممکن انجام گیرد.