افزایش کلسترول خون در نوجوانان

از دوران کودکی، ماده مومی موسوم به کلسترول و سایر مواد چرب معروف به لیپیدها در رگ ها شروع به جمع شدن می کنند و به پلاک هایی تبدیل می شوند که مجاری شریانی را باریک می کنند. در بزرگسالی، تجمع پلاک و مشکلات سلامتی ناشی از آن نه تنها در شریانهای خونرسان به عضله قلب بلکه در شریانهای سراسر بدن (مشکلی که به عنوان تصلب شرایین شناخته می شود) رخ می دهد. هم برای مردان و هم برای زنان، علت اصلی مرگ و میر بیماری قلبی است و میزان کلسترول خون به میزان زیادی بر احتمال ابتلای فرد به آن تأثیر می گذارد.

شواهد نشان می دهد که فرآیندهای بیولوژیکی مقدم بر حملات قلبی و بیماری های قلبی عروقی از دوران کودکی آغاز می شود، متخصصان برای پیشگیری در برابر بیماری های قلبی در بزرگسالی، فعالیت بدنی و تغذیه سالم را در دوران کودکی و نوجوانی، محدود کردن چربی اشباع و چربی ترانس، توصیه می کنند.

نظارت و حفظ سطح کلسترول سالم برای سالم ماندن مهم است. غربالگری کلسترول بالا، به طور معمول با مشخصات چربی، مهم است زیرا معمولاً هیچ علامتی وجود ندارد. نمای چربی معمولاً شامل کلسترول تام، HDL، LDL و تری گلیسیرید است. همچنین کلسترول غیر HDL با کم کردن مقدار HDL-C از کل کلسترول کل محاسبه می شود. به طور معمول، قبل از گرفتن نمونه خون برای بررسی پروفایل لیپیدی به 12-10 ساعت ناشتایی نیاز است.

 

توصیه ها

آکادمی اطفال آمریکا (AAP) آزمایش لیپید روتین را در همه جوانان یک بار در سنین 9 تا 11 سالگی و بار دیگر بین 17 تا 21 سالگی توصیه می کند. آزمایش در سنین پایین تر و غربالگری مکرر پروفایل لیپید برای جوانانی که در این سنین هستند توصیه می شود. نوجوانان دارای خصوصیات زیر در معرض خطر بیشتری در مورد ابتلاء به کلسترول بالا در بزرگسالی می باشند:

• نوجوانان دارای اضافه وزن یا چاقی.

• رژیم غذایی سرشار از چربی، به ویژه چربی های اشباع یا ترانس

• کم تحرکی

• دیابت یا فشار خون بالا (فشار خون بالا)

• مصرف دخانیات

 

بیماری دیابت در نوجوانان

طبق اعلام مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌های ایالات متحده (CDC)، حدود 193000 جوان زیر 20 سال در ایالات متحده در سال 2015 مبتلا به دیابت بودند. درحالی‌که بیشتر موارد دیابت نوع 1 در افراد زیر 18 سال تشخیص‌داده‌شده است، علائم و نشانه‌ها در این افراد به‌سرعت گسترش می‌یابد و تشخیص اغلب در بخش اورژانس انجام می‌شود سی درصد موارد جدید دیابت نوع 1 در کودکانی که مبتلا به کتواسیدوز می‌باشند، هستند؛ بنابراین، اندازه‌گیری قند خون به‌عنوان غربالگری برای دیابت نوع 1 در کودکان بدون علامت در حال حاضر لازم نیست. از طرف دیگر، برخی از جوانان مبتلا به دیابت نوع 2 علائم واضح و مشخصی از قند خون بالا، به‌ویژه در اوایل بیماری ندارند و غربالگری می‌تواند یک ابزار مفید باشد. طبق گفته انجمن دیابت آمریکا (ADA)، شیوع دیابت نوع 2 به طور چشمگیری در دهه گذشته افزایش‌یافته است، درحالی‌که در کودکان زیر 10 سال کمتر شایع است.

ابتلا به این بیماری در اوایل زندگی به این معنی است که بیمار در طولانی‌مدت در معرض گلوکز خون بالا (هایپرگلسیمی) قرار گرفته و معرض خطر افزایش عوارض دیابتی است. این خطر ابتلا به مشکلات جدی سلامتی را در اوایل بزرگسالی مانند بیماری قلبی، نارسایی کلیه، نابینایی و قطع پا را افزایش می‌دهد.

اضافه‌وزن، چاقی و بی‌تحرکی جسمی همه از عوامل مؤثر در ایجاد دیابت نوع 2 هستند و اینها باعث شده‌اند که دیابت به یکی از به مشکلات بهداشت جهانی تبدیل گردد. ازآنجاکه متخصصان بهداشت عمومی برای آموزش در مورد چگونگی جلوگیری از دیابت و عوارض جدی آن تلاش می‌کنند، والدین و فرزندان باید توجه داشته باشند که عادات غذایی سالم و افزایش فعالیت بدنی می‌تواند خطر ابتلا به دیابت نوع 2 و عوارض مرتبط با آن را در زندگی در فرد کاهش دهد.

عامل خطر شناخته شده برای ابتلا به دیابت نوع 2 خطر عبارت‌اند از:

• اضافه‌وزن (شاخص توده بدن (BMI) بزرگتر از صدک 85 برای سن و جنس)

• ابتلای یکی از نزدیکان به دیابت نوع 2 (سابقه فامیلی)

• داشتن علائم یا شرایط مرتبط با مقاومت به انسولین مانند آکانتوز نیگریکانس (acanthosis-nigricans)، فشارخون بالا (فشارخون بالا)، سطح ناسالم چربی (دیس لیپیدمی)، سندرم تخمدان پلی کیستیک یا کاهش وزن هنگام تولد

• غربالگری نوجوانان دارای اضافه وزن و سایر عوامل ریسک ابتلاء به دیابت هر 3-2 سال یا فاصله زمانی کمتر انجام گردد، غربالگری از 10 سالگی یا شروع بلوغ شروع می شود.

 

آزمایش های غربالگری  دیابت در نوجوانان

با استفاده از یکی از تست‌های زیر غربالگری را انجام می‌دهد:

• گلوکز ناشتا (گلوکز خون ناشتا - FBG) این آزمایش سطح گلوکز در خون را پس از 8-12 ساعت ناشتایی اندازه‌گیری می‌کند.

• هموگلوبین A1c (Hb A1c) یا هموگلوبین گلیکوزیله شده نیز نامیده می‌شود - این آزمایش میزان متوسط ​​گلوکز را در خون طی 2 تا 3 ماه گذشته ارزیابی می‌کند و به‌عنوان آزمایش دیگری برای غربالگری دیابت توصیه شده است.

• تست تحمل گلوکز خوراکی (OGTT): در آزمایش OGTT توانایی بیمار برای تحمل مقدار استاندارد گلوکز خوراکی (75g) ارزیابی می‌گردد، در این آزمایش قبل از مصرف گلوکز و بعد از مصرف گلوکز در زمان‌های 30 دقیقه، 1 ساعت، 2 ساعت، 3 ساعت و گاهی 4 ساعت گلوکز نمونه‌های ادرار و خون اندازه‌گیری می‌شود.

اگر هر یک از این نتایج غیرطبیعی باشد، آزمایش روز دیگر تکرار می‌شود. اگر نتیجه تکرار نیز غیرطبیعی باشد، تشخیص دیابت انجام می‌شود.

 

فشار خون بالا در نوجوانان

فشارخون نیرویی است که خون به دیواره شریان وارد می‌کند. فشارخون بالا که به فشارخون نیز معروف است، هنگامی اتفاق می‌افتد که این نیرو به طور مداوم بیش از حد بالا باشد. فشارخون بالا در کودکان نادر است، اما می‌تواند یک مشکل جدی باشد. حدود 3.5 درصد از کودکان و نوجوانان فشارخون بالا دارند. در میان کودکان و نوجوانان چاق و دارای اضافه‌وزن، میزان فشارخون بالا می‌تواند تقریباً به 25٪ برسد.

تشخیص فشارخون بالا در کودکان و نوجوانان مهم است زیرا با گذشت زمان، فشارخون بالا می‌تواند به سیستم گردش خون آسیب برساند و به حمله قلبی، سکته مغزی و سایر مشکلات سلامتی در اواخر زندگی منجر شود. به طور کلی، هر چه فشارخون در کودک بیشتر باشد، احتمال آسیب به قلب و سایر اندام‌های کودک از جمله کلیه‌ها، مغز یا چشم‌ها بیشتر است. غربالگری کودکان و نوجوانان برای فشارخون بالا نیز مهم است زیرا می‌تواند شاخصی از بیماری‌های زمینه‌ای مانند دیابت یا بیماری‌های کلیوی باشد. اکثر افراد مبتلا به فشارخون بالا از آن آگاهی ندارند زیرا اغلب علائم واضحی وجود ندارد. تنها راه برای فهمیدن اینکه آیا کودک و نوجوان فشارخون بالا دارد، بررسی و اندازه‌گیری فشارخون است.

 

فشارخون چگونه اندازه‌گیری می‌شود؟

فشارخون به طور سنتی در محیط‌های مراقبت‌های بهداشتی با استفاده از کاف فشارخون با فشارسنج (فشارسنج) اندازه‌گیری می‌شد. این کاف پر از هوا به دور بازو می‌پیچد و مانع جریان خون می‌شود. با آزاد شدن مقادیر کمی هوا از کاف، خون به‌آرامی به بازو برمی‌گردد. فشار اندازه‌گیری شده در داخل کاف همان فشار داخل عروق است.

برای فشارخون دو عدد اندازه‌گیری شده است. فشارخون سیستولیک فشاری است که قلب می‌تپد. فشار دیاستولیک زمانی است که قلب بین ضربان‌ها شل می‌شود و فشار کاهش می‌یابد. با هم آنها به‌صورت سیستولیک بر روی فشار دیاستولیک نوشته می‌شوند. به‌عنوان‌مثال، فشارخون 120/80 میلی‌متر جیوه (میلی‌متر جیوه) با فشار سیستولیک 120 و فشار دیاستولیک 80 مطابقت دارد.

استفاده از فشارسنج هنوز هم بهترین روش برای تشخیص در نظر گرفته می‌شود، اما به طور معمول، دستگاه‌هایی که کاف فشارخون را با حسگرهای الکترونیکی ترکیب می‌کنند برای اندازه‌گیری فشارخون استفاده می‌شوند. روش دیگر این است که نوجوان باید از دستگاهی استفاده کند که فشارخون را در فواصل معین در طول روز کنترل و ضبط کند تا فشارخون در طول زمان ارزیابی شود. این امر خصوصاً در طی مراحل تشخیصی بسیار مفید است و می‌تواند به رد فشارخون بالای، اندازه‌گیری‌های بالایی که می‌تواند هنگام حضور نوجوان در مطب پزشک و نه در سایر مواقع انجام شود، کمک کند.

اندازه‌گیری فشارخون برای تشخیص فشارخون کافی نیست. به طور معمول، چندین بار اندازه‌گیری در روزهای مختلف انجام می‌شود. اگر اندازه‌گیری‌ها به طور مداوم زیاد باشد، تشخیص فشارخون بالا انجام می‌شود. فشارخون کودک ممکن است بین ویزیت‌های مراقبت‌های بهداشتی یا حتی در ملاقات‌ها بسیار متفاوت باشد؛ بنابراین، به‌دست‌آوردن چندین اندازه‌گیری در طول زمان قبل از تشخیص و درمان کودک برای فشارخون بسیار مهم است.

 

فشارخون طبیعی چیست؟

راهنمای عمل بالینی آکادمی اطفال (AAP) 2017  که توسط انجمن قلب آمریکا تأیید شده است، توصیه می‌کند اندازه‌گیری فشارخون برای کودکان سالم در 3 سالگی شروع شود و سپس آن را سالانه اندازه‌گیری کنید. در کودکان زیر 3 سال در صورت افزایش خطر ابتلا به فشارخون بالا، فشارخون باید اندازه‌گیری شود. برخی از این خطرات عبارت‌اند از:

• بیماری قلبی مادرزادی

• عفونت‌های ادراری مکرر

• بیماری کلیوی

• زودرس متولد شده است

• چاقی

• دیابت

• بیماری کلیوی

• تنگی شدید در آئورت، رگ اصلی خون که خون اکسیژنه را به بدن منتقل می‌کند.

• مصرف زیاد الکل و دخانیات

 

کم خونی فقر آهن در نوجوانان

نوجوانان به سرعت رشد می کنند و برای رشد طبیعی در رژیم غذایی خود نیاز به آهن دارند. اگر نوجوان به اندازه کافی آهن مصرف نکند، خطر ابتلا به کمبود آهن در آنها وجود دارد. کمبود آهن می تواند باعث کم خونی شود، بیماری که می تواند رشد ذهنی، حرکتی و رفتاری آنها را به تأخیر بیندازد و مشکلاتی را ایجاد کند که مدت ها پس از بالا رفتن سطح آهن به سطح نرمال ادامه دارد. ضعف در مهارت های حرکتی، مشکلات رفتاری در خانه و مدرسه و عملکرد ضعیف در مدرسه می تواند پیامدهای طولانی مدت عدم دریافت آهن کافی در نوجوانان باشد. کمبود آهن همچنین ممکن است به دلیل از دست دادن خون شدید، اختلال ژنتیکی یا اختلال در توانایی جذب آهن در بدن، مانند دارویی که نوجوان مصرف می کند یا بیماری مزمن (به عنوان مثال بیماری سلیاک) باشد.

توصیه ها

آکادمی اطفال آمریکا (AAP) توصیه می کند نوجوانان در صورت داشتن عوامل خطر برای کمبود آهن یا کم خونی فقر آهن، با آزمایش هموگلوبین و هماتوکریت غربالگری شوند.

عوامل خطر کم خونی فقر آهن در نوجوانان ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• درآمد کم خانواده که باعث تغذیه نا مناسب در نوجوانان می گردد.

• رژیم غذایی نامناسب که آهن کافی برای بدن نوجوان تأمین نمی کند.

• دختران نوجوان در دوران قاعدگی اگر آهن کافی مصرف نکنند می توانند در معرض خطر باشند.

• مصرف داروهایی که با جذب آهن تداخل دارند.

• از دست دادن حجم زیاد خون

• قرار گرفتن در معرض سرب

کلامیدیا و سوزاک در نوجوانان

کلامیدیا و سوزاک رایج ترین بیماری های مقاربتی باکتریایی (STD) است، اما بسیاری از افراد آلوده هیچ علائمی ندارند. این عفونت ها معمولاً دستگاه تناسلی را تحت تأثیر قرار می دهند اما ممکن است باعث عفونت مناطق دیگر مانند گلو و راست روده نیز شوند و زنان باردار ممکن است عفونت را به نوزاد خود منتقل کنند. این بیماری ها بدون درمان، باعث ناباروری و سایر عوارض سلامتی می شوند. با این حال، هر دو بیماری با آنتی بیوتیک قابل درمان هستند.

در ایالات متحده، میزان کلامیدیا و سوزاک بیشترین گزارش را در بین دختران نوجوان (15 تا 19 سال) و زنان جوان (20 تا 24 سال) دارد. با این حال، هر فرد فعال جنسی می تواند به کلامیدیا یا سوزاک آلوده شود. بسیاری از افراد به طور همزمان هر دو عفونت دارند.

 

توصیه هایی برای نوجوانان

مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری های ایالات متحده (CDC)، گروه ویژه خدمات پیشگیری ایالات متحده (USPSTF)، آکادمی اطفال آمریکا (AAP)، آکادمی پزشکان خانواده آمریکایی (AAFP) و کالج آمریکایی متخصص زنان و زایمان (ACOG) توصیه می کند که: تمام دختران و پسران نوجوان فعال جنسی، غربالگری کلامیدیا و سوزاک را به صورت سالیانه انجام دهند. نوجوانان فعال جنسی، در مقایسه با بزرگسالان 25 سال و بالاتر، بیشتر در معرض خطر عفونت کلامیدیا و سوزاک هستند.

از آنجا که میزان عفونت مجدد زیاد است، CDC توصیه می کند دختران و پسران نوجوان که تحت درمان با کلامیدیا یا سوزاک قرار دارند، تقریباً 3 ماه پس از درمان یا در ویزیت بعدی مراقبت های بهداشتی مجددا آزمایش شوند، صرف نظر از اینکه آیا آنها معتقدند که شریک جنسی آنها تحت درمان قرار گرفته است. ادامه غربالگری سالانه برای این بیماری ها مهم است زیرا عفونت مجدد همیشه امکان پذیر است.

 

 

ویروس نقص ایمنی اکتسابی (HIV) در نوجوانان

HIV ویروسی است که باعث ایدز (سندرم نقص ایمنی اکتسابی) می شود، یک بیماری تهدید کننده زندگی. در ابتدا ممکن است عفونت HIV علائمی ایجاد نکند یا علائم غیر اختصاصی مانند آنفولانزا ایجاد کند که پس از مدت زمان کوتاهی برطرف می شوند. تنها راه برای تعیین اینکه آیا فردی آلوده است یا خیر انجام آزمایش HIV است.

اگر عفونت شناسایی و درمان نشود، سرانجام علائم ایدز ظاهر می شود و به تدریج بدتر می شود. بدون درمان، HIV با گذشت زمان سیستم ایمنی بدن را از بین برده و بدن فرد را در برابر سایر عوامل ایجاد کننده التهاب و عفونت آسیب پذیر می کند.

HIV به روش های زیر منتشر می شود:

• داشتن رابطه جنسی با یک شریک آلوده

• استفاده از سوزن یا سرنگ آلوده

• در دوران بارداری یا تولد؛ اگر یک زن باردار به HIV آلوده باشد، ویروس می تواند به نوزاد منتقل شود و او را آلوده کند.

• از طریق خون و فراورده های خونی الوده

 

چرا باید در مورد ابتلاء به ویروس HIV غربالگری کرد؟

غربالگری HIV در حال حاضر بخشی از مراقبت های بهداشتی روتین است و بخش مهمی از فرایند سلامتی و پیشگیری از بیمارب ها است؛ زیرا تشخیص در اوایل دوره عفونت منجر به درمان به موقع و موثر می شود که خطر پیشرفت ایدز را کاهش می دهد. یک آزمایش بالینی مهم موسسه ملی بهداشت (NIH) که در سال 2015 منتشر شد نشان داد که افراد مبتلا به HIV در صورتی که شروع درمان خیلی زود انجام گردد، علائم خطرناک بیماری دیرتر بروز پیدا میکند.

تشخیص به موقع مزایای مهمی نیز برای دیگران و جامعه دارد. سالانه هزاران نفر مبتلا به HIV تشخیص داده می شوند و از هر 8 نفر در ایالات متحده 1 مورد HIV از ابتلا به آن آگاهی ندارند. فرد می تواند با آگاهی وضعیت خود، اصلاح رفتار و قرار نگرفتن در شرایط انتقال ویروس، از شیوع بیشتر ویروس جلوگیری کند. زنان باردار مبتلا به HIV می توانند برای جلوگیری از شیوع بیماری به فرزندان خود، درمان را شروع کنند.

اگر آزمایش غربالگری HIV نشان دهد فرد آلوده نیست، می تواند برای جلوگیری از عفونت اقداماتی انجام دهد. برای افرادی که HIV منفی هستند اما در معرض خطر بالای ابتلاء به HIV هستند، مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها (CDC) و سازمان بهداشت جهانی (WHO) توصیه می کنند که استفاده از پروفیلاکسی قبل از مواجهه (PrEP)، یک قرص روزانه برای کمک به آنها را در نظر بگیرند. جلوگیری از عفونت برای افرادی که به طور مداوم از PrEP استفاده می کنند، خطر ابتلا به عفونت HIV در مقایسه با افرادی که آن را مصرف نکرده اند، به طور قابل توجهی کمتر است.

چندین موقعیتی که فرد را در معرض خطر ابتلا به HIV قرار می دهد:

 

• داشتن بیش از یک شریک زندگی جنسی محافظت نشده.

• ابتلاء به یک بیماری مقاربتی (STD) که احتمال دارد فرد بیشتر مستعد ابتلا به عفونت HIV در هنگام رابطه جنسی با شرکای آلوده می کند.

• تزریق مواد مخدر با سوزن های غیر استریل مشترک

• رابطه جنسی با یک فرد آلوده به HIV

انواع مختلفی از آزمایشات برای غربالگری HIV در دسترس است:

اندازه گیری تیتر آنتی بادی HIV و آنتی ژن HIV: این آزمایش غربالگری توصیه شده برای HIV است و به عنوان آزمایش خون در دسترس است. با اندازه گیری تیتر هم زمان آنتی بادی و آنتی ژن، آزمایش ترکیبی احتمال تشخیص زود هنگام عفونت پس از مواجهه افزایش پیدا میکند. این آزمایشات می توانند عفونت های HIV را در اکثر افراد تا 6-2 هفته پس از مواجهه تشخیص دهند.

بیماری سل در نوجوانان

سل یک بیماری عفونی است که توسط باکتری مایکوباکتریوم ایجاد می‌شود. سل در درجه اول ریه‌ها را هدف قرار می‌دهد اما ممکن است هر ناحیه‌ای از بدن را تحت تأثیر قرار دهد. از طریق قطره‌های ترشحات تنفسی مانند خلط یا آئروسل‌هایی که در اثر سرفه، عطسه، خنده یا تنفس آزاد می‌شوند، از طریق هوا از شخصی به شخص دیگر منتقل می‌شود.

بیشتر افرادی که به M. tuberculosis آلوده می‌شوند می‌توانند مایکوباکتریوم را در چند سلول در ریه‌های خود محدود کنند، در این صورت باکتری زنده اما غیرفعال است. این عفونت سل نهفته، فرد را بیمار یا عفونی نمی‌کند و در بیشتر موارد، به سل فعال تبدیل نمی‌شود. بااین‌حال، برخی از افراد - به‌ویژه افرادی که دارای سیستم ایمنی آسیب‌دیده هستند - ممکن است مستقیماً از عفونت اولیه سل به سل فعال پیشرفت کنند. افرادی که به اچ‌آی‌وی مبتلا هستند در صورت ابتلا به سل بسیار بیشتر بیمار می‌شوند. نگرانی فزاینده دیگر، اشکال مقاوم در برابر دارو در سل است که به آنتی‌بیوتیک‌هایی که برای درمان بیماری تجویز می‌شوند، مقاوم هستند.

طبق مرکز کنترل و پیشگیری بیماری‌های ایالات متحده (CDC)، سل در کودکان یکی از نگرانی‌های بهداشت عمومی است زیرا نشانگر انتقال اخیر باکتری است و نوزادان و کودکان خردسال بیشتر از کودکان بزرگ‌تر و بزرگسالان مبتلا می‌شوند. اشکال تهدیدکننده بیماری در میان کودکان، بیشترین موارد سل در افراد زیر 5 سال و در نوجوانان بالای 10 سال دیده می‌شود. سل یکی از کشنده‌ترین بیماری‌های جهان است، اگرچه نسبتاً نادر است هنوز هم یک مسئله بزرگ سلامتی در بین گروه‌های در معرض خطر است.

آکادمی اطفال آمریکا (AAP) به کودکانی که در معرض ابتلا به سل قرار دارند، آزمایش پوستی سل را توصیه می‌کند، مانند:

• افرادی که در معرض فردی با سل فعال یا مشکوک به سل قرار گرفته‌اند (به عنوان مثال، یکی از اعضای خانواده یا افراد دیگر)

• افرادی که مهاجران کشوری هستند که سل در آن بومی است یا بیش از یک هفته به آن کشورها سفرکرده‌اند.

 

هپاتیتB  در نوجوانان

براساس مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC)، تقریباً 850،000 تا 2/2 میلیون نفر در این کشور مبتلا به عفونت مزمن با ویروس هپاتیت (HBV B) هستند و بسیاری از این افراد از ابتلای خود اطلاع ندارند.

HBV یکی از پنج ویروس هپاتیت است که تاکنون شناسایی شده و به طور عمده کبد را آلوده می کند. این بیماری از طریق تماس با خون یا سایر مایعات بدن فرد آلوده از جمله در حین رابطه جنسی یا به اشتراک گذاشتن سوزن، تیغ یا مسواک منتشر می شود و همچنین می تواند از مادر آلوده به کودک در هنگام تولد یا پس از آن منتقل گردد.

عفونت HBV می تواند حاد یا مزمن باشد، روند عفونت از یک فرم خفیف که فقط چند هفته طول می کشد تا یک شکل جدی تر که سالها ادامه دارد و می تواند منجر به عوارضی مانند سیروز یا سرطان کبد شود، متفاوت است. طبق مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها (CDC)، تقریباً هر ساله 1800 نفر در ایالات متحده بر اثر بیماری کبدی مرتبط با HBV می میرند.

اکثریت قریب به اتفاق مبتلایان به عفونت مزمن هیچ علائمی نخواهند داشت. برای غربالگری افراد بدون علامت که در یکی از گروه های پر خطر برای HBV مزمن قرار دارند، می توان از آزمایش آنتی ژن سطحی هپاتیت (HBsAg B) استفاده کرد.

 

توصیه‌های غربالگری برای هپاتیتB  در نوجوانان

ازآنجاکه شیوع عفونت HBV در جامعه کم است و بیشتر افراد آلوده علائمی ندارند، غربالگری HBV برای کسانی که در معرض خطر هستند توصیه می‌شود.

برای افراد با افزایش خطر ابتلا عفونت، چندین سازمان بهداشتی ازجمله CDC، انجمن آمریکایی مطالعه بیماری‌های کبد (AASLD)، گروه ویژه خدمات پیشگیری ایالات‌متحده و آکادمی اطفال آمریکا غربالگری HBV را توصیه می‌کنند. نمونه‌هایی از افراد در معرض خطر عبارت‌اند از:

• کارکنان بهداشت و درمان که ممکن است در معرض خون‌آلوده یا مایعات دیگر بدن باشند.

• افراد متولدشده در مناطقی از جهان که شیوع HBV بیش از 2٪ دارند (به‌عنوان‌مثال در آسیا و آفریقا)، صرف‌نظر از اینکه واکسینه شده‌اند.

• افرادی که در اوایل زندگی واکسینه نشده‌اند و والدین آن‌ها از منطقه‌ای با شیوع بیش از 8٪ HBV هستند.

• افرادیکه رابطه جنسی پرخطر دارند.

• مصرف‌کنندگان مواد مخدر تزریقی

• افرادی که دارای آنزیم‌های کبدی (ALT و AST) بالا هستند و این افزایش علت مشخصی ندارد.

• افرادی که شرایط پزشکی خاصی دارند و نیاز به سرکوب سیستم ایمنی بدن آن‌ها است مانند گیرندگان پیوند عضو

• بیماران دیالیزی

• افرادی که از نزدیک با فرد آلوده به HBV در ارتباط هستند و یا یک شریک جنسی HBV مثبت دارند (به‌عنوان‌مثال آزمایش HBsAg او مثبت است).

• مبتلایان به HIV

• افرادی که واکسن HBV پس از زمانی که رفتاری پرخطر را آغاز کرده بودند دریافت کرده‌اند.

 

علاوه بر این، AASLD غربالگری HBV را برای موارد زیر توصیه می‌کند:

• افرادی که چندین شریک جنسی دارند.

• کسانی که سابقه بیماری‌های مقاربتی (STD) دارند.

• زندانیان

• افراد مبتلابه عفونت هپاتیت C

چرا نوجوان باید ازنظر وجود آنتی‌ژن HBV غربالگری گردد؟

زیرا افراد مبتلابه HBV مزمن می‌توانند ناآگاهانه عفونت را به دیگران منتقل کنند و در معرض خطر عوارض جدی عفونت باقی بمانند.

 

 بیماری هپاتیتC  در نوجوانان

طبق توصیه مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC)، تعداد موارد جدید هپاتیت C از سال 2010 به‌ویژه در جوانان و نوجوانان به طرز چشمگیری افزایش‌یافته است و بیشتر آن‌ها مربوط به مصرف مواد مخدر تزریقی است. برای برخی از افراد، عفونت با ویروس هپاتیت C (HCV) یک بیماری کوتاه‌مدت است، معمولاً با علائم کمی، خفیف یا بدون علائم است و ویروس بدون درمان خاص از بدن پاک می‌شود.

بااین‌حال، بیش از نیمی از افراد مبتلابه هپاتیت حاد C به هپاتیت C مزمن مبتلا می‌شوند. در صورت عدم درمان، هپاتیت C مزمن می‌تواند منجر به مشکلات جدی و طولانی‌مدت در سلامتی مانند سیروز و سرطان کبد شود و ممکن است کشنده باشد. هپاتیت C مزمن باگذشت زمان به‌آرامی پیشرفت می‌کند، بنابراین افراد آلوده ممکن است از ابتلا به این بیماری آگاهی نداشته باشند تا زمانی که باعث آسیب کافی کبد شود و بر عملکرد کبد تأثیر بگذارد.

طبق نظریه CDC، بیش از 2.4 میلیون آمریکایی با عفونت مزمن HCV زندگی می‌کنند و بسیاری از این افراد از آن اطلاع ندارند.

هپاتیت C اغلب با قرار گرفتن در معرض خون‌آلوده از طریق به اشتراک گذاشتن سوزن، سرنگ یا تجهیزات مشابهی که در هنگام مصرف وریدی مواد مخدر استفاده می‌شود، گسترش می‌یابد. علاوه بر این انتقال از طریق فعالیت جنسی، تقسیم وسایل شخصی مانند تیغ یا مسواک و از مادر آلوده به کودک در دوران بارداری و زایمان نیز اتفاق می‌افتد. قبل از سال 1992، هنگامی‌که غربالگری HCV خون اهدایی معمول شد، آلوده شدن به HCV از طریق انتقال خون یا پیوند اعضا نیز امکان‌پذیر بود. کارکنان بهداشتی که در معرض خون‌آلوده (به‌عنوان‌مثال آسیب‌های سوزنی) قرار دارند نیز در معرض خطر هستند.

 

توصیه‌های غربالگری  بیماری هپاتیتC  در نوجوانان

سازمان‌های بهداشتی ازجمله CDC، انجمن بیماری‌های عفونی آمریکا و انجمن آمریکایی برای مطالعه بیماری‌های کبد توصیه می‌کنند:

آزمایش یک‌بار برای همه افراد 18 سال به بالا، صرف‌نظر از عوامل خطر ابتلا به هپاتیت C انجام گردد.

آزمایش برای افراد زیر صرف‌نظر از سن انجام گردد:

• افرادی که مواد مخدر تزریقی استفاده می‌کنند.

• انتقال خون یا پیوند اعضا قبل از ژوئیه 1992 (قبل از آزمایش خون و اندام برای HCV) دریافت شده است.

• فراوده های انعقادی تولیدشده قبل از 1987 را دریافت کرده‌اند.

• افراد دیالیزی

• فرزندان مادران HCV مثبت.

• در معرض قرار گرفتن با خون فرد مبتلابه هپاتیت C.

• افراد در شغل‌های مراقب‌های بهداشتی، پزشکی اورژانس یا ایمنی عمومی هستند که در معرض خون HCV مثبت قرار دارند.

• افرادی که علائمی از بیماری مزمن کبد داشته باشد.

• افراد مبتلابه HIV.

• آزمایش دوره‌ای برای کسانی که دارای عوامل خطر مداوم هستند، مانند استفاده از داروهای تزریقی

 

CDC توصیه های زیر را در ارتباط با ویروس HCV ارائه داده است:

• غربالگری کلیه زنان باردار در طول هر بارداری می‌بایست انجام گردد.

• غربالگری برای هر شخصی که تست HCV را درخواست کند.

 

گروه ویژه خدمات پیشگیری ایالات‌متحده (USPSTF) به همین ترتیب توصیه می‌کند:

• آزمایش یک‌بار برای همه بزرگ‌سالان در سنین 18 تا 79 سال

• غربالگری منظم برای افراد در معرض خطر، صرف‌نظر از سن

• غربالگری زنان باردار، صرف‌نظر از سن

 

آزمایش‌ HCV

آزمایش غربالگری اولیه یک آزمایش آنتی‌بادی HCV است که وجود آنتی‌بادی‌های ویروس در خون را تشخیص می‌دهد. بدن وقتی در معرض ویروس قرار می‌گیرید این آنتی‌بادی‌ها را تولید می‌کند. این آزمایش نمی‌تواند عفونت گذشته را که پاک‌شده است و یک عفونت فعلی و فعال را تشخیص دهد. در صورت مثبت بودن آزمایش آنتی‌بادی، آزمایش دوم برای ویروس (HCV RNA) انجام می‌شود تا مشخص شود آیا بیمار یک عفونت فعلی و فعال دارد یا خیر.

 

چرا باید برای ویروس HCV غربالگری کرد؟

بسیاری از افرادی که ممکن است به ویروس مبتلا شده باشند، علائم قابل‌توجهی ندارند و از وضعیت خود بی‌اطلاع هستند. با یک‌بار آزمایش می‌توان این عفونت‌ها را تشخیص داد و امکان درمان و پیشگیری از عوارض را فراهم کرد.

در صورت شناسایی و درمان هپاتیت C مزمن قبل از ایجاد زخم در کبد، عوارضی مانند سیروز، سرطان کبد و مرگ قابل‌پیشگیری است. درمان‌های HCV می‌توانند بیش از 90٪ موارد قبل از بروز عوارض دیررس را درمان کنند.

 

منبع:

https://labtestsonline.org